مي‌زنم شمشير مي‌گويم حسين

گـر ببـارد تير مي‌گويم حسين

با حسين بودم با حسين هستم گر جدا گردد از بدن دستم

انا عباس علي

 


منكـه سقّايـم سقّـاي حـرم

مي‌روم آبي در خيمـه بـرم

گرچه تشنه گرچه عطشانم فكر لب‌هاي خشك طفلانم

انا عباس علي

دست من باشد دست حيدري

مــي‌كنم در ميـدان دلاوري

من علي را نور دو عين باشم مادرم گفته با حسين باشم

انا عباس علي

گر كه صد پاره گردد بدنم

گر شود خاكِ صحرا كفنم

نـام مـولايم بـر لبم باشد نهضت سرخش مكتبم باشد

انا عباس علي

فانوسهای اشک – حسن مفیدی