گنجینه اشعار الزهرا

^{حضرت قاسم ( نوحه چهارم}⁾
^{لالۀ پرپرم، قاسم ابن حسن}
^{نور چشم ترم، قاسم ابن حسن}
^{تشنه جان دادی بر لب دریا}

^{آه و واویلا، آه و واویلا}
^{آه و واویلا، آه و واویلا}

^{زیر خنجر عمو، را صدا می‌زنی}
^{پیش چشم عمو دست و پا می‌زنی}
^{می‌روی نزد مادرم زهرا}

^{آه و واویلا، آه و واویلا}
^{آه و واویلا، آه و واویلا}

^{آب غسل تو خون، زرهت پیرهن}
^{پاره پاره شدی، مثل قلب حسن}
^{حجله‌گاهت شد دامن صحرا}

^{آه و واویلا، آه و واویلا}
^{آه و واویلا، آه و واویلا}

^{سورۀ کوچکم شده نقش زمین}
^{آیه آیه شده از یسار و یمین}
^{گشته پامال لشکر اعدا}

^{آه و واویلا، آه و واویلا}
^{آه و واویلا، آه و واویلا}

^{با لب تشنه‌ات، پیش چشم عمو}
^{عسلت در دهن، شده خون گلو}
^{تو شدی کشته، من شدم تنها}

^{آه و واویلا، آه و واویلا}
^{آه و واویلا، آه و واویلا}

^{نخل سبز حسن، گل سرخ حسین}
^{خون تو در گلو، اشک من در دوعین}
^{با لب عطشان- رفتی از دنیا}

^{آه و واویلا، آه و واویلا}
^{آه و واویلا، آه و واویلا}

^{ای لب تشنه‌ات، مانده از زمزمه}
^{بر تو آورده آب، مادرم فاطمه}
^{بهر دیدارت- آمـده بـابـا}

^{آه و واویلا، آه و واویلا}
^{آه و واویلا، آه و واویلا}

^{غلامرضا سازگار}

^{حضرت قاسم ( نوحه اول}⁾
^{به همراه فایل صوتی سبک}

^{شهید خونین بدنم، زره شده پیرهنم}
^{خون گلو: آب وضو، غبار صحرا: گفنم}

^{این سر من این بدنم قاسم ابن حسنم}
^{این سر من این بدنم قاسم ابن حسنم}

^{خون خدا را یاورم، عباس را هم سنگرم}
^{شور حسین در سرم، روح حسن در بدنم}

^{این سر من این بدنم قاسم ابن حسنم}
^{این سر من این بدنم قاسم ابن حسنم}

^{حسین آبروی من، باب من و عموی من}
^{شهادت آرزوی من، عاشق نیزه‌ها تنم}

^{این سر من این بدنم قاسم ابن حسنم}
^{این سر من این بدنم قاسم ابن حسنم}

^{حجله‌گهم، خاک زمین، سرم فدای ره دین}
^{ناز کشم، ز تیرِکین، بوسه به خنجر بزنم}

^{این سر من این بدنم قاسم ابن حسنم}
^{این سر من این بدنم قاسم ابن حسنم}

^{نیزه به سینه‌ام فرو، برای یاری عمو}
^{خون دل و خون گلو عسل شده در دهنم}

^{این سر من این بدنم قاسم ابن حسنم}
^{این سر من این بدنم قاسم ابن حسنم}

^{حاجت من روا شده، خون دلم حنا شده}
^{شانه به تیغ‌ها شده، زلف شکن در شکنم}

^{این سر من این بدنم قاسم ابن حسنم}
^{این سر من این بدنم قاسم ابن حسنم}

^{جان من و جان عمو، جدا نمی‌شوم از او}
^{اگر کند تیغ عدو، چو لاله، نقش چمنم}

^{این سر من این بدنم قاسم ابن حسنم}
^{این سر من این بدنم قاسم ابن حسنم}

^{غلامرضا سازگار}

^{آمدم جان عمو اشک فشان در بر تو}
^{تا کنم رفع عطش از دم جان پرور تو}

^{مادرم کرده کفن پوش مرا جان عمو}
^{خرمن زلف مرا شانه زده خواهر تو}

^{پدرم نامه نوشته است که در کرببلا}
^{جای او شهد شهادت خورم از ساغر تو}

^{اذن جنگم بده ای یوسف زهرا که سرم}
^{به سر نیزه شودچون سر سوداگر تو}

^{اکبرت رفت از او فاطمه خواهد پرسید}
^{که چه شد پور حسن همدم و همسنگر تو}

^{شرح آن کوچه شنیدم که به زهرا چه گذشت}
^{ای فدای رخ نیلی شده مادر تو}

^{پدرم چشم براه است که بیند تن من}
^{پاره پاره چو تن و فرق علی اکبر تو}

^{چگونه جسم تو را تا به خیمه ها ببرم}

^{تو تکه تکـه ای باید جــدا جدا ببرم}

^{نشسته ام به کنار تن تو می گریم}

^{به فکر رفته ام آخر چه سان تو را ببرم}

^{مرا که داغ علی اکبرم زمینم زد}

^{نمی شود که تنت را به روی پا ببرم}

^{برای این که دگر خردتر از این نشوی}

^{تن شکسته ات از زیر دست و پا ببرم}

^{یتیم بودی و این ها نوازشت کــردند}

^{به زودی این خبرت را به مجتبی ببرم}

^{چه کار می کنی آخر به زیر پای نعل}

^{عمــو رسیده کنــارت بیــا بیــا به برم}

^{این که این قدر تماشا دارد}

^{به رگش خون علی را دارد}

^{مجتبی آمده تصویر شود}

^{به حسن رفته؛ تماشا دارد}

^{گیسوانی که زده شانه حسین}

^{هر قدر دل ببرد جا دارد}

^{سیزده بار زمین فهمیده}

^{منّتی بر سر دنیا دارد}

^{شاه در بدرقه اش آمده است}

^{تا ببینند که بابا دارد}

^{نیست پایش به رکاب از بس که}

^{میل پرواز به بالا دارد}

^{چشم بد دور به بازو بندش}^{...

...ریشه چادر زهرا دارد}

^{نوجوان است و دعایی بر لب}

^{پشت او زینب کبری دارد}

^{نوجوان است ولی وقت نبرد}

^{پای هر ضربه اش امضا دارد}

^{نوجوان است ولی از رجزش}

^{از دمش صاعقه پروا دارد}

^{رجزی خواند و همه فهمیدند}

^{بعد از این ، معرکه آقا دارد}

^{شکل رزمش چقدر پیچیده ست}

^{شیوه حضرت سقا دارد}

^{قبضه ی تیغ که میچرخاند}

^{آذرخشی ست که میسوزاند}

^{شور در پهنه صحرا انداخت}

^{موج بر سینه دریا انداخت}

^{یک هماورد ندارد بس که}

^{هیبتش لرزه به صحرا انداخت}

^{باد تا بند نقابش وا کرد}

^{پرده از محشر کبری انداخت}

^{عاقبت ازرق شامی آمد}

^{رو به قاسم نظری تا انداخت}

^{چار فرزند به میدان آورد}

^{دو طرف را به تقلا انداخت}

^{همه جا بود سکوتی سنگین}

^{کربلا چشم به آنجا انداخت}

^{دست پرورده عباس نظر}^{...

...تا که بر قامت آنها انداخت}

^{چار فرزند حرامی را با}

^{ضربه ای یک به یک از پا انداخت}

^{اولین چرخش تیغش از تن}

^{سرشان را به ثریا انداخت}

^{نوبت ارزق شامی شد و باز}

^{پیش آنها سر او را انداخت}

^{همه را ضربه ی شصتش یاد}^{...

... ضربه کاری مولا انداخت}

^{مجتبی باز به تکرار آمد}

^{بانگ تکبیر علمدار آمد}

^{حیف غم بود که معنا کردند}

^{گرد او هلهله برپا کردند}

^{تا که دیدند حریفش نشدند}

^{دشتی از سنگ مهیا کردند}

^{همه طوری به سرش ریخته اند}

^{گوئیا گمشده پیدا کردند}

^{گل سرخی به زمین باز شد و}

^{ساقه را از دو سه جا تا کردند}

^{استخوان های شکسته او را}

^{چقدر خوش قد و بالا کردند}

^{نیزه ها بر سر او زار زدند}

^{تیغ ها را به تنش جا کردند}

^{تا که دیدند عمو می آید}

^{همگی خنده به لب وا کردند}

^{نعل ها رد شده و ضرب زدند}

^{تا مشبّک بدنش را کردند}

^{مادرش آمده بالینش حیف}

^{چقدر خوب مدارا کردند}

^{مادرش آمد و با زخمی نو}

^{باز خون بر دل زهرا کردند}

^{کاکلش را ز دو سو چنگ زدند}

^{وقت غارت شد و دعوا کردند}

^{تا روی خاک کشیدن ها را}

^{ایستادند و تماشا کردند}

^{وای بر من چه خیالی دارند}

^{نعل ها شکل هلالی دارند}

^{در سرش طرح معما می کرد}

^{با دل عمه مدارا می کرد}

^{فکر آن بود که می شد ای کاش}

^{رفع آزار ز آقا می کرد}

^{به عمویش که نظر می انداخت}

^{یاد تنهایی بابا می کرد}

^{دم خیمه همه ی واقعه را}

^{داشت از دور تماشا می کرد}

^{چشم در چشم عزیز زهرا}

^{زیر لب داشت خدایا می کرد}

^{ناگهان دید عمو تا افتاد}

^{هر کسی نیزه مهیا می کرد}

^{نیزه ها بود که بالا می رفت}

^{سینه ای بود که جا وا می کرد}

^{کاش با نیزه زدن حل می شد}

^{نیزه را در بدنش تا می کرد}

^{لب گودال هجوم خنجر}

^{داشت عضوی ز تنش وا می کرد}

^{هر که نزدیک ترش می آمد}

^{نیزه ای در گلویش جا می کرد}

^{زود می آمد و می زد به حسین}

^{هر کسی هر چه که پیدا می کرد}

^{آن طرف هلهله بود و این سو}

^{ناله ها زینب کبری می کرد}

^{گفت ای کاش نمی دیدم من}

^{زخم هایت همه سر وا می کرد}

^{دست من باد بلا گردانت}

^{ذبح گشتم به روی دامانت}

^{نهال اهل حرم طعمه تبر شده است}

^{تنت چقدر سزاوار بال و پر شده است}

^{میان نیزه و شمشیر و خون حلالم کن}

^{برات عشق من این قدر درد سر شده است}

^{دوباره داغ دلم تازه شد که می بینم}

^{تن تو از تن بابات زخم تر شده است}

^{به عمه ات چه بگویم اگر تو را پرسید}

^{قدش خمیده ببین دست بر کمر شده است}

^{صدای مادرت از خیمه ها بلند شده}

^{ز آن چه بر سرمان آمده خبر شده است}

^{در این دقایق کوتاه قد بلند شدی}

^{چه کرده اند قدت این قدر شده است}

^{عمو چه خوب نبودی نظر کنی به تنم}

^{برای تاخت اسبانشان گذر شده است}

^{کبوترانه از این خاک‌ها رها شده‌ای}

^{برای درد یتیمانه‌ات دوا شده‌ای}

^{ربوده باد ز رویت نقاب و می‌بینم}

^{چه قدر شکل جوانیِ مجتبی شده‌ای}

^{بیا برای مدینه دوباره گریه کنیم}

^{رسیده مادرم و غرق در عزا شده‌ای}

^{دو دست زیر تنت برده‌ام ولی خالی‌ست}

^{جدا شدی ز من از بس جدا جدا شده‌ای}

^{پس از صدای نفس‌های مانده در سینه}

^{پس از صدای ترک‌ها چه بی صدا شده‌ای}

^{به قد کشیدن تو تیغ‌ها کمک کردند}

^{گمان کنم به بلندیِ نیزه‌ها شده‌ای}

^{من از کمر شده‌ام تا و از تو می‌پرسم}

^{سرت چه آمده از بین سینه تا شده‌ای؟}

^{این تن غرقه به خون مصحف پا مال من است}

^{این عزیز دل زهرا و حسین و حسن است}

^{اِرباً اربا شده مثل علی اکبر، پسرم}

^{پیرهن از تن و تن پاره تر از پیرهن است}

^{خونِ سر آب وضو، سنگِ عدو مهر نماز}

^{اشک در دیده و خون جگرش در دهن است}

^{زخم شمشیر کجا، جای سم اسب کجا؟}

^{اسب ها از چه نگفتید که این قلب من است؟}

^{کاش یک بار دگر اسم عمو را می برد}

^{حیف کز خون دو لبش بسته، خموش از سخن است}

^{اشک می ریزم و با دیده ی خود می نگرم}

^{که گلم دستخوش باد خزان در چمن است}

^{سیزده ساله ی من، ماه شب چاردهم}

^{از چه دور بدنت این همه شمشیرزن است}

^{بر تن پاک تو ای حجله نشین یم خون}

^{پیرهن جامه ی خونین شده، خلعت کفن است}

^{بزم دامادی تو دامن صحرای بلاست}

^{خونِ رخساره حنا، شاخه ی گل زخم تن است}

^{میثم آتش به شرار جگرت ریخته اند}

^{آه جانسوز تو سوز دل هر مرد و زن استپ}

+ نوشته شده در سه شنبه ۱۳۹۱/۰۸/۰۲ ساعت 18:25 توسط وحید مالکی |