خواهم اگر به آن قد و بالا ببینمت
باید تو را به وسعت صحرا ببینمت
تکه به تکه جسم تو را جمع کردم و
می چینمت به روی عبا تا ببینمت
حالا که تیر خورده و پهلو گرفته ای
پیغمبرم ... به کسوت زهرا ببینمت
خوبست اینکه حداقل مادر تو نیست
ورنه چگونه در بر لیلا ببینمت
جان کندن مرا به تمسخر گرفته اند
پیش بساط خنده اینها ببینمت
ترسم ز عمه بود بیاید... که آمده
حالا من عمه را ببرم ... یا ببینمت

 

 ((یا حسین یا حسین یا حسین یا حسین))

بدنت کربلا سر پاکت کجاست

بر سر نیزها یا تنور از جفاست

((یا حسین یا حسین یا حسین یا حسین))









من حسينم که جهان واله و حيران من است

ابر و باد و مه و خورشيد به فرمان من است

لحظه اي را که دمد صور علم دست من است

دادگاهي که به پا هست قلم دست من است

حکم آزادي و تبعيد امم دست من است

هر که شد اهل تولا به علي مي بخشم

هر که بگريست به زهرا به علي مي بخشم

جد من احمد مختار قريشي نسب است

پدرم حيدر کرار امير عرب ااست

مادرم فاطمه خود خلقتتان را سبب است

از ازل عشق خدا در رگ و در خون است

آدم از حضرت آدم شده مديون من است

هر که بگرفته جنون در اثر عشق من است

يوسف انگشت به لب در گذر عشق من است

قلب من مرکز پاکيزه ترين احساس است

چه غم از حادثه چون همسفرم عباس است

ماه تابان حرم کن تکلم پسرم

ای جگرگوشه من تو مسوزان جگرم

پدرم سوی توای سلسله گیسوی امد

تاکنار بدنت با سر زانو امد

((ای گل پرپر من ای علی اکبر من))

حال من را تو ببین دل من گشته غمین

بس که پیش پدرت میکشی پا به زمین

گه تماشا کنم این روی تماشایی تو

گه زنم بوسه بر این صورت زهرایی تو

((ای گل پرپر من ای علی اکبر من))

من سراپا دردم هر طرف میگردم

رفته نور نگهم خیمه را گم کردم

چه شود لب بگشایی وتوانم بدهی

یا زجا خیزی وره را تونشانم بدهی

((ای گل پرپر من ای علی اکبر من))

در دلم جا داری چشم زیبا داری

توزسر تا به قدم بوی زهرا داری

روی ماه توشبُ،گیسوی تو خم به خم است

همچو ای گل پسرم عمر کوتاه داری

((ای گل پرپر من ای علی اکبر من))

ای گل خشکیده وی زهم پاشیده

خیزو بین قاتل توبه غمم خندیده

بیم دارم گل خوشکیده بگیرم به برت

که کنم ای گل پرپرشده پاشیده ترت

((ای گل پرپر من ای علی اکبر من))